Metoda COYU i metoda Bennetta. Empiryczne porównanie decyzji dotyczących wyrównania odmian roślin uprawnych

Bogna Zawieja

bogna.zawieja@up.poznan.pl
Katedra Metod Matematycznych i Statystycznych, Uniwersytet Przyrodniczy, Poznań (Poland)

Wiesław Pilarczyk


Katedra Metod Matematycznych i Statystycznych, Uniwersytet Przyrodniczy, Poznań (Poland)

Bogna Kowalczyk


Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych, Słupia Wielka (Poland)

Abstrakt

Każda nowa odmiana roślin uprawnych, zanim zostanie zarejestrowana, musi zostać oceniona m.in. pod względem jej wyrównania. Decyzje dotyczące wyrównania nowych odmian (odmian „kandydatów”) podejmowane są dla wszystkich badanych cech, zarówno ilościowych jak i cech jakościowych. W przypadku cech jakościowych, w próbie o ustalonej wielkości, obserwuje się liczbę roślin nietypowych i jeśli frakcja takich roślin przekracza pewną wartość progową, odmianę uznaje się za nie spełniającą warunku wyrównania. W przypadku cech ilościowych procedura jest bardziej złożona. Porównuje się odchylenia standardowe odmiany-kandydata ze średnim odchyleniem standardowym odmian zarejestrowanych (wysianych w tym samym doświadczeniu). Oficjalnie zalecaną metodą, w krajach stowarzyszonych w organizacji UPOV, jest tzw. procedura COYU. Metoda ta jest skomplikowana obliczeniowo. Dużo prostszą metodą jest badanie jednorodności współczynników zmienności, wtedy można zastosować na przykład test Bennetta. Nowa metoda może zostać wprowadzona do metodyki badań tylko wtedy, gdy wyniki uzyskane za pomocą nowej metody są zbliżone do wyników starej metody. Dlatego w niniejszym opracowaniu, dokonano zestawienia wszystkich otrzymanych wyników porównania, pod względem zgodności, metody COYU i metody Bennetta. Metody te, w ogólności, okazały się zgodne (w niektórych przykładach metoda COYU była bardziej restrykcyjna w innych Bennetta, jednakże różnice te, z reguły, nie były istotne statystycznie).


Słowa kluczowe:

badania OWT, metoda Bennetta, metoda COYU, rzepak ozimy, symulacja, wyrównanie odmian

Bennett B. M. 1976. On an approximate test for homogeneity of coefficients of variation. In: Contributions to applied statistics (ed. W.I. Ziegler). Birkhäuser Verlag: 169 — 171.
Google Scholar

Forkman J. 2006. Statistical inference for the coefficient of variation in normally distributed data. Research Report 2006: 2, Centre of Biostochatics Swedish University of Agricultural Sciences.
Google Scholar

Iglewicz B. and Meyers R. H. 1970. Comparison of approximations of the percentage points of the sample coefficient of variation. Technometrics 12: 166 — 169.
Google Scholar

Iglewicz B., Meyers R. H., Howe R. B. 1968. On the percentage points of the sample coefficient of variation. Biometrika 56: 580 — 581.
Google Scholar

Kendall M. G., Buckland W. R. 1986. Słownik terminów statystycznych. PWE, Warszawa.
Google Scholar

Kristensen K., Roberts A. 2009. Potential approaches to improving COYU. UPOV Geneva. TWC/27/15: 1 — 8.
Google Scholar

McKay A. T. 1932. Distribution of the coefficient of variation and the extender distribution. J.R. Statist. Sec. 95: 695 — 698.
Google Scholar

McNemar Q. 1947. Note on the sampling error of the difference between correlated proportions or percentages. Psychometrika 12: 153 — 157.
Google Scholar

Pilarczyk W., Zawieja B. 2006. The comparison of decisions on uniformity of rye varieties based on COYU approach and Bennett’s test. Colloquium Biometricum 36: 225 — 233.
Google Scholar

Rudas T. 1998. Odds Ratios in the Analysis of Contingency Tables. Thousand Oaks, CA: Sage Publ.
Google Scholar

Tabolt M. 2000. The Combined-Over-Years Distinctness and Uniformity criteria. UPOV, TWC/18/10, Genewa.
Google Scholar

Uebersax J. 2006. Odds Ratio and Yule's Q. http://www.john-uebersax.com/stat/odds.htm.
Google Scholar

Weatherup S. T. C. 1992. Distinctness, uniformity and stability trial (DUST) analysis system. User manual. Department of Agriculture for Northern Ireland biometrics division. Belfast BT9 5PX.
Google Scholar

Zawieja B., Pilarczyk W. 2005. The comparison of traditional UPOV uniformity criterion and new approach based on Bennett’s test for coefficients of variation. Colloquium Biometricum 35: 155 — 163.
Google Scholar

Zawieja B., Pilarczyk W. 2007. Further comparison of decisions concerning uniformity of rye varieties based on COYU approach and on Bennett’s test. Colloquium Biometricum 37: 71 — 76
Google Scholar

Zawieja B., Pilarczyk W., Kowalczyk B. 2009. The comparison of uniformity decisions based on COYU and Bennett’s method — oilseed rape data. Colloquium Biometricum 39: 170 — 176.
Google Scholar

Zawieja B., Pilarczyk W., Kowalczyk B. 2010. Comparison of uniformity decisions based on COYU and Bennett’s methods — simulated data. Colloquium Biometricum 40: 53 — 61
Google Scholar

Pobierz


Opublikowane
06/28/2012

Cited By / Share

Zawieja, B., Pilarczyk, W. i Kowalczyk, B. (2012) „Metoda COYU i metoda Bennetta. Empiryczne porównanie decyzji dotyczących wyrównania odmian roślin uprawnych”, Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin, (264), s. 15–22. doi: 10.37317/biul-2012-0051.

Autorzy

Bogna Zawieja 
bogna.zawieja@up.poznan.pl
Katedra Metod Matematycznych i Statystycznych, Uniwersytet Przyrodniczy, Poznań Poland

Autorzy

Wiesław Pilarczyk 

Katedra Metod Matematycznych i Statystycznych, Uniwersytet Przyrodniczy, Poznań Poland

Autorzy

Bogna Kowalczyk 

Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych, Słupia Wielka Poland

Statystyki

Abstract views: 42
PDF downloads: 44


Licencja

Prawa autorskie (c) 2012 Bogna Zawieja, Wiesław Pilarczyk, Bogna Kowalczyk

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.

Z chwilą przekazania artykułu, Autorzy udzielają Wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji na korzystanie z artykułu przez czas nieokreślony na terytorium całego świata na następujących polach eksploatacji:

  1. Wytwarzanie i zwielokrotnianie określoną techniką egzemplarzy artykułu, w tym techniką drukarską oraz techniką cyfrową.
  2. Wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy artykułu.
  3. Publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie artykułu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym.
  4. Włączenie artykułu w skład utworu zbiorowego.
  5. Wprowadzanie artykułu w postaci elektronicznej na platformy elektroniczne lub inne wprowadzanie artykułu w postaci elektronicznej do Internetu, lub innej sieci.
  6. Rozpowszechnianie artykułu w postaci elektronicznej w internecie lub innej sieci, w pracy zbiorowej jak również samodzielnie.
  7. Udostępnianie artykułu w wersji elektronicznej w taki sposób, by każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym, w szczególności za pośrednictwem Internetu.

Autorzy poprzez przesłanie wniosku o publikację:

  1. Wyrażają zgodę na publikację artykułu w czasopiśmie,
  2. Wyrażają zgodę na nadanie publikacji DOI (Digital Object Identifier),
  3. Zobowiązują się do przestrzegania kodeksu etycznego wydawnictwa zgodnego z wytycznymi Komitetu do spraw Etyki Publikacyjnej COPE (ang. Committee on Publication Ethics), (http://ihar.edu.pl/biblioteka_i_wydawnictwa.php),
  4. Wyrażają zgodę na udostępniane artykułu w formie elektronicznej na mocy licencji CC BY-SA 4.0, w otwartym dostępie (open access),
  5. Wyrażają zgodę na wysyłanie metadanych artykułu do komercyjnych i niekomercyjnych baz danych indeksujących czasopisma.

Inne teksty tego samego autora

1 2 > >>