Identyfikacja odmian ziemniaka metodą elektroforetyczną

Włodzimierz Przewodowski

w.przewodowski@ihar.edu.pl
Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin w Radzikowie, Pracownia Diagnostyki Molekularnej i Biochemii, Zakładu Nasiennictwa i Ochrony Ziemniaka w Boninie (Poland)

Jerzy Lewosz


Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin w Radzikowie, Pracownia Diagnostyki Molekularnej i Biochemii, Zakładu Nasiennictwa i Ochrony Ziemniaka w Boninie (Poland)

Krzysztof Treder


Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin w Radzikowie, Pracownia Diagnostyki Molekularnej i Biochemii, Zakładu Nasiennictwa i Ochrony Ziemniaka w Boninie (Poland)

Agnieszka Barnyk


Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin w Radzikowie, Pracownia Diagnostyki Molekularnej i Biochemii, Zakładu Nasiennictwa i Ochrony Ziemniaka w Boninie (Poland)

Tomasz Pilecki


Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin w Radzikowie, Pracownia Diagnostyki Molekularnej i Biochemii, Zakładu Nasiennictwa i Ochrony Ziemniaka w Boninie (Poland)

Abstrakt

Identyfikację 92 odmian ziemniaka przeprowadzono z wykorzystaniem elektroforetycznej analizy składu białkowych inhibitorów proteaz wyizolowanych z bulw ziemniaka. Inhibitory proteaz stanowią grupę białek o specyficznym odmianowo składzie i mogą służyć jako biochemiczne markery odmian ziemniaka. Analizę elektroforetyczna tych białek wykonywano po ich oddzieleniu od pozostałych białek metodą chromatografii powinowactwa. W tym celu sporządzono kolumny chromatograficzne z trypsyną immobilizowaną na nośniku Sepharose. Sok bulw nanoszono na kolumny celem związania inhibitorów proteaz z immobilizowaną trypsyną w obojętnym pH, a po wymyciu niewiążących się białek, eluowano z kolumny białka inhibitorowe przez przemywanie kolumny roztworem buforu o pH 1,8. Roztwory tych białek po neutralizacji poddawano analizie elektroforetycznej w żelu poliakrylamidowym uzyskując rozdział poszczególnych form inhibitorów na pasma zależnie od wielkości, ładunku i kształtu cząstek. Układ tych pasm pozwala na odróżnienie odmian ziemniaka od siebie. Jako wewnętrznego markera ułatwiającego rozpoznawanie poszcze¬gólnych pasm i korygowania różnic między poszczególnymi żelami użyto inhibitorów proteaz wyizolowanych z odmiany Baszta.


Słowa kluczowe:

analiza elektroforetyczna, identyfikacja odmianowa, inhibitory trypsyny, markery biochemiczne, ziemniak

Datta K., Usha R., Dutta S. K., Singh M. 2001. A comparative study of the winged bean protease inhibitors and their interaction with proteases. Plant Physiol. Biochem. 39: 949 — 959.
Google Scholar

Hou1 W. C., Huang D. J., Lin Y. H. 2002. An aspartic type protease degrades trypsin inhibitors, the major root storage proteins of sweet potato (Ipomoea batatas (L.) Lam cv. Tainong 57). Bot. Bull. Acad. Sin. 43: 271 — 276.
Google Scholar

Ishikowa A., Ohta S., Matsuoka K., Hattori T., Nahanura K. 1994. A family of potato genes that encode Kunitz-type proteinase inhibitors: structural comparisons and differential expression. Plant Cell Physiol. 35 (2): 303 — 312.
Google Scholar

Kaiser K. P., Bruhn L. C., Belitz H. D. 1974. Proteinase inhibitors in potatoes. Protein, trypsin and hymotrypsin inhibitor patterns by isoelectric focusing in polyacrylamide gel. A rapid method for identification of potato varieties. Z. Lobensum. Kuters. Forsch. 154: 339.
Google Scholar

Kłyszejko-Stefanowicz L. 2003. Ilościowe oznaczanie białka metodą mikrobiuretową. Ćwiczenia z biochemii, PWN, Warszawa: 248.
Google Scholar

Lam W., Coast G. M., Rayne R. C. 2000. Characterization of multiple trypsins from the midget of Locusta migratori. Insect Biochemistry and Molecular Biology 30: 85 — 94.
Google Scholar

Lewosz J., Ryś D., Reda S. 1981. Electrophoretic method for determination of molecular forms of trypsin inhibitors of potato tubers. Analytical Biochemistry 115: 27 — 29.
Google Scholar

Macedo M. L. R., de Matos D. G. G., Machado O. L. T., Marangoni., Novello J. C. 2000. Trypsin inhibitor from Dimorphandra mollis seeds: purification and properties. Phytochemistry 54: 553 — 558.
Google Scholar

Pilecka A., Lewosz J. 1999. Zastosowanie technik molekularnych do oceny jednorodności odmianowej ziemniaka. W: Ochrona ziemniaka. Konferencja. Kołobrzeg, 21–22.04.1999. IHAR Oddz. Bonin: 92 — 95.
Google Scholar

Reda S., Lewosz J., Hołubowska M., Budnik H. 1981. Identyfikacja odmian ziemniaka na podstawie elektroforetycznego obrazu inhibitorów trypsyny i białek bulw. Ziemniak 1981: 27 — 35
Google Scholar

Ryan C. A. 1990. Protease inhibitor in plants: genes for improving defenses against insects and pathogens. Annu. Rev. Phytopathol. 28: 425 — 449.
Google Scholar

Pobierz


Opublikowane
03/30/2007

Cited By / Share

Przewodowski, W. (2007) „Identyfikacja odmian ziemniaka metodą elektroforetyczną”, Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin, (243), s. 151–157. doi: 10.37317/biul-2007-0079.

Autorzy

Włodzimierz Przewodowski 
w.przewodowski@ihar.edu.pl
Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin w Radzikowie, Pracownia Diagnostyki Molekularnej i Biochemii, Zakładu Nasiennictwa i Ochrony Ziemniaka w Boninie Poland

Autorzy

Jerzy Lewosz 

Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin w Radzikowie, Pracownia Diagnostyki Molekularnej i Biochemii, Zakładu Nasiennictwa i Ochrony Ziemniaka w Boninie Poland

Autorzy

Krzysztof Treder 

Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin w Radzikowie, Pracownia Diagnostyki Molekularnej i Biochemii, Zakładu Nasiennictwa i Ochrony Ziemniaka w Boninie Poland

Autorzy

Agnieszka Barnyk 

Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin w Radzikowie, Pracownia Diagnostyki Molekularnej i Biochemii, Zakładu Nasiennictwa i Ochrony Ziemniaka w Boninie Poland

Autorzy

Tomasz Pilecki 

Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin w Radzikowie, Pracownia Diagnostyki Molekularnej i Biochemii, Zakładu Nasiennictwa i Ochrony Ziemniaka w Boninie Poland

Statystyki

Abstract views: 44
PDF downloads: 39


Licencja

Prawa autorskie (c) 2007 Włodzimierz Przewodowski, Jerzy Lewosz, Krzysztof Treder, Agnieszka Barnyk, Tomasz Pilecki

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.

Z chwilą przekazania artykułu, Autorzy udzielają Wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji na korzystanie z artykułu przez czas nieokreślony na terytorium całego świata na następujących polach eksploatacji:

  1. Wytwarzanie i zwielokrotnianie określoną techniką egzemplarzy artykułu, w tym techniką drukarską oraz techniką cyfrową.
  2. Wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy artykułu.
  3. Publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie artykułu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym.
  4. Włączenie artykułu w skład utworu zbiorowego.
  5. Wprowadzanie artykułu w postaci elektronicznej na platformy elektroniczne lub inne wprowadzanie artykułu w postaci elektronicznej do Internetu, lub innej sieci.
  6. Rozpowszechnianie artykułu w postaci elektronicznej w internecie lub innej sieci, w pracy zbiorowej jak również samodzielnie.
  7. Udostępnianie artykułu w wersji elektronicznej w taki sposób, by każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym, w szczególności za pośrednictwem Internetu.

Autorzy poprzez przesłanie wniosku o publikację:

  1. Wyrażają zgodę na publikację artykułu w czasopiśmie,
  2. Wyrażają zgodę na nadanie publikacji DOI (Digital Object Identifier),
  3. Zobowiązują się do przestrzegania kodeksu etycznego wydawnictwa zgodnego z wytycznymi Komitetu do spraw Etyki Publikacyjnej COPE (ang. Committee on Publication Ethics), (http://ihar.edu.pl/biblioteka_i_wydawnictwa.php),
  4. Wyrażają zgodę na udostępniane artykułu w formie elektronicznej na mocy licencji CC BY-SA 4.0, w otwartym dostępie (open access),
  5. Wyrażają zgodę na wysyłanie metadanych artykułu do komercyjnych i niekomercyjnych baz danych indeksujących czasopisma.

Inne teksty tego samego autora