Optymalizacja warunków regeneracji in vitro szałwii lekarskiej

Aleksandra Luwańska

sekretariat@iwnirz.pl
Instytut Włókien Naturalnych i Roślin Zielarskich, Zakład Biotechnologii, Poznań (Poland)

Karolina Wielgus


Instytut Włókien Naturalnych i Roślin Zielarskich, Zakład Biotechnologii, Poznań (Poland)

Marlena Szalata


Uniwersytet Przyrodniczy, Katedra Biochemii i Biotechnologii, Poznań (Poland)

Daniel Lipiński


Uniwersytet Przyrodniczy, Katedra Biochemii i Biotechnologii, Poznań (Poland)

Joanna Zeyland


Uniwersytet Przyrodniczy, Katedra Biochemii i Biotechnologii, Poznań (Poland)

Ryszard Słomski


Uniwersytet Przyrodniczy, Katedra Biochemii i Biotechnologii, Poznań (Poland)

Abstrakt

Szałwia lekarska (Salvia officinalis L.) jest użyteczną rośliną zielarską wykazującą działanie antyseptyczne na szerokie spektrum bakterii, działanie przeciwzapalne, obniżające poziom cukru we krwi, leczące dolegliwości żołądkowe, a nawet mającą działanie antyoksydacyjne. Możliwość zastosowania licznych związków chemicznych zawartych w olejku eterycznym szałwii zwiększa zainteresowanie uprawą tego gatunku z wykorzystaniem metod biotechnologicznych. Opracowanie wydajnych metod regeneracji roślin ważnych z leczniczego punktu widzenia, takich jak szałwia lekarska, otwiera szereg możliwości począwszy od rozpoznania szlaków metabolicznych i zwiększonej produkcji metabolitów wtórnych, po mikropropagację jednorodnych genotypów, aż wreszcie do transformacji genetycznej czy produkcji biofarmaceutyków. Celem niniejszej pracy było opracowanie wydajnej metody regeneracji szałwii lekarskiej w kulturach in vitro na drodze organogenezy bezpośredniej i pośredniej. Organogeneza bezpośrednia była indukowana na pożywce Murashige Skoog (MS) oraz dwukrotnym rozcieńczeniu pożywki MS (1/2 MS) zawierających różne kombinacje i stężenia roślinnych regulatorów wzrostu: BA, mT, NAA oraz IAA. Proces indukcji tkanki kalusowej i próby regeneracji roślin metodą organogenezy pośredniej prowadzone były w trzech różnych doświadczeniach składających się z zestawu odmiennych pożywek. Doświadczenia te obejmowały różne eksplantaty wyjściowe. Najlepsze wyniki dla procesu regeneracji szałwii na drodze organogenezy bezpośredniej uzyskano przy użyciu pożywek MS z dodatkiem 0,3 mg/l BA lub 0,3 mg/l mT. Współczynnik rozmnażania podczas cyklicznej kultury mieścił się w zakresie 3,08–3,82 dla pożywek zawierających BA oraz 2,44–3,41 dla pożywek z mT. W badaniach nad organogenezą pośrednią na wszystkich zastosowanych podłożach otrzymano indukcję kalusa, jednak wzbudzenie właściwości morfogennych tkanki wymaga dalszego dopracowania.

Instytucje finansujące

Powyższe badania wykonane były w ramach projektu pt.: „Wsparcie stypendialne dla doktorantów na kierunkach uznanych za strategiczne z punktu widzenia rozwoju Wielkopolski”, Poddziałanie 8.2.2 Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego.

Słowa kluczowe:

indukcja kalusa, mikropropagacja, regeneracja in vitro, roślinne regulatory wzrostu, szałwia lekarska, współczynnik rozmnażania

Akhondzadeh S., Noroozian M., Mohammadi M., Ohadinia S., Jamshidi A. H., Khani M. 2003. Salvia officinalis extract in the treatment of patients with mild to moderate Alzheimer’s disease: a double blind, randomized and placebo-controlled trial. Journal of Clinical Pharmacy and Therapeutics 28: 53 — 59.
Google Scholar

Arikat N. A., Jawad F. M., Karama N. S., Shibli R. A. 2004. Micropropagation and accumulation of essential oils in wild sage (Salvia fruticosa Mill.). Scientia Horticulturae 100: 193 — 202.
Google Scholar

Avato P., Fortunato I. M., Ruta C., D’Elia R. 2005. Glandular hairs and essential oils in micropropagated plants of Salvia officinalis L. Plant Science 169: 29 — 36.
Google Scholar

Chalchat J. C., Michet A., Pasquier B. 1998. Study of Clones of Salvia officinalis L. Yields and Chemical Composition of Essential Oil. Flavour And Fragrance Journal 13: 68 — 70.
Google Scholar

Christensen K. B., Jørgensen M., Kotowska D., Petersen R. K., Kristiansen K., Christensen L. P. 2010. Activation of the nuclear receptor PPARγ by metabolites isolated from sage (Salvia officinalis L.) Journal of Ethnopharmacology 132, 1: 127 — 133.
Google Scholar

Echeverrigaray S., Postingher Carrer R., Bavaresco Andrade L. 2010. Micropropagation of Salvia guaranitica Benth. through axillary shoot proliferation. Brazilian Archives Of Biology And Technology Vol. 53, n. 4: 883 — 888.
Google Scholar

El Hadri A., Gómez del Río M. Á., Sanz J., González-Coloma A., Idaomar M., Ribas-Ozonas B., Benedí González J., Sánchez-Reus M. I. 2010. Cytotoxic activity of α-humulene and transcaryophyllene from Salvia officinalis in animal and human tumor cells. An. R. Acad. Nac. Farm. 76 (3): 343 — 356.
Google Scholar

Gostin I. 2008. Effects of different plant hormones on Salvia officinalis cultivated in vitro. International Journal of Botany 4 (4): 430 — 436.
Google Scholar

Grzegorczyk I., Wysokińska H. 2008. Liquid shoot culture of Salvia officinalis L. for micropropagation and production of antioxidant compounds; effect of triacontanol. Acta Societatis Botanicorum Poloniae Vol. 77, No. 2: 99 — 104.
Google Scholar

Grzegorczyk I., Matkowski A., Wysokińska H. 2007. Antioxidant activity of extracts from in vitro cultures of Salvia officinalis L. Food Chemistry 104: 536 — 541.
Google Scholar

Kintzios S., Nikolaou A., Skoula M. 1999. Somatic embryogenesis and in vitro rosmarinic acid accumulation in Salvia officinalis and S. fruticosa leaf callus cultures. Plant Cell Reports 18: 462 — 466.
Google Scholar

Lima C. F., Andrade P. B., Seabra R. M., Fernandes-Ferreira M., Pereira-Wilson C. 2005. The drinking of a Salvia officinalis infusion improves liver antioxidant status in mice and rats. Journal of Ethnopharmacology 97: 383 — 389.
Google Scholar

Liu W., Chilcott C. E., Reich R. C., Hellmann G. M. 2000. Regeneration of Salvia Sclarea via organogenesis. In Vitro Cell. Dev. Biol.-Plant 36: 201–206.
Google Scholar

Malepszy S. 2009. Biotechnologia roślin. Wydaw. PWN, Warszawa.
Google Scholar

Ruffoni B., Raffi D., Rizzo A.; Oleszek W., Giardi M. T., Bertoli A., Pistelli L. 2009. Establishment of in vitro Salvia cell biomass for the controlled production of antioxidant metabolites. Acta Horticulturae No. 829: 423 — 427.
Google Scholar

Santos-Gomes P. C., Seabra R. M., Andrade P. B., Fernandes-Ferreira M. 2003. Determination of phenolic antioxidant compounds produced by calli and cell suspensions of sage (Salvia officinalis L.). J. Plant Physiol. 160: 1025 — 1032.
Google Scholar

Santos-Gomes P. C., Seabra R. M., Andrade P. B., Fernandes-Ferreira M. 2002. Phenolic antioxidant compounds produced by in vitro shoots of sage (Salvia officinalis L.). Plant Sci. 162: 981 — 987.
Google Scholar

Stanojević D., Čomić L., Stefanović O. 2010. Synergy between Salvia officinalis L. and some preservatives. Cent. Eur. J. Biol. 5 (4): 491 — 495.
Google Scholar

Szpitter A., Królicka A. 2005. Stymulujący wpływ elicytorów biotycznych na produkcję farmakologicznie czynnych metabolitów wtórnych w roślinnych kulturach in vitro. Biotechnologia 4 (71): 82 — 108.
Google Scholar

Tawfik A. A., Mohamed M. F. 2007. Regeneration of Salvia (Salvia officinalis L.) via induction of meristematic callus. In Vitro Cell. Dev. Biol-Plant 43: 21 — 27.
Google Scholar

Wielgus K., Luwańska A., Lassocinski W., Kaczmarek Z. 2008. Estimation of Cannabis sativa L. Tissue Culture Conditions Essential for Callus Induction and Plant Regeneration. Journal of Natural Fibers Volume: 5 Issue: 3 Pages: 199 — 207.
Google Scholar

Wysokińska H., Chmiel A. 2006. Produkcja roślinnych metabolitów wtórnych w kulturach organów transformowanych. Biotechnologia 4 (75): 124 — 135.
Google Scholar

Pobierz


Opublikowane
12/31/2013

Cited By / Share

Luwańska, A. (2013) „Optymalizacja warunków regeneracji in vitro szałwii lekarskiej”, Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin, (270), s. 133–142. doi: 10.37317/biul-2013-0010.

Autorzy

Aleksandra Luwańska 
sekretariat@iwnirz.pl
Instytut Włókien Naturalnych i Roślin Zielarskich, Zakład Biotechnologii, Poznań Poland

Autorzy

Karolina Wielgus 

Instytut Włókien Naturalnych i Roślin Zielarskich, Zakład Biotechnologii, Poznań Poland

Autorzy

Marlena Szalata 

Uniwersytet Przyrodniczy, Katedra Biochemii i Biotechnologii, Poznań Poland

Autorzy

Daniel Lipiński 

Uniwersytet Przyrodniczy, Katedra Biochemii i Biotechnologii, Poznań Poland

Autorzy

Joanna Zeyland 

Uniwersytet Przyrodniczy, Katedra Biochemii i Biotechnologii, Poznań Poland

Autorzy

Ryszard Słomski 

Uniwersytet Przyrodniczy, Katedra Biochemii i Biotechnologii, Poznań Poland

Statystyki

Abstract views: 227
PDF downloads: 94


Licencja

Prawa autorskie (c) 2013 Aleksandra Luwańska, Karolina Wielgus, Marlena Szalata, Daniel Lipiński, Joanna Zeyland, Ryszard Słomski

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.

Z chwilą przekazania artykułu, Autorzy udzielają Wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji na korzystanie z artykułu przez czas nieokreślony na terytorium całego świata na następujących polach eksploatacji:

  1. Wytwarzanie i zwielokrotnianie określoną techniką egzemplarzy artykułu, w tym techniką drukarską oraz techniką cyfrową.
  2. Wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy artykułu.
  3. Publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie artykułu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym.
  4. Włączenie artykułu w skład utworu zbiorowego.
  5. Wprowadzanie artykułu w postaci elektronicznej na platformy elektroniczne lub inne wprowadzanie artykułu w postaci elektronicznej do Internetu, lub innej sieci.
  6. Rozpowszechnianie artykułu w postaci elektronicznej w internecie lub innej sieci, w pracy zbiorowej jak również samodzielnie.
  7. Udostępnianie artykułu w wersji elektronicznej w taki sposób, by każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym, w szczególności za pośrednictwem Internetu.

Autorzy poprzez przesłanie wniosku o publikację:

  1. Wyrażają zgodę na publikację artykułu w czasopiśmie,
  2. Wyrażają zgodę na nadanie publikacji DOI (Digital Object Identifier),
  3. Zobowiązują się do przestrzegania kodeksu etycznego wydawnictwa zgodnego z wytycznymi Komitetu do spraw Etyki Publikacyjnej COPE (ang. Committee on Publication Ethics), (http://ihar.edu.pl/biblioteka_i_wydawnictwa.php),
  4. Wyrażają zgodę na udostępniane artykułu w formie elektronicznej na mocy licencji CC BY-SA 4.0, w otwartym dostępie (open access),
  5. Wyrażają zgodę na wysyłanie metadanych artykułu do komercyjnych i niekomercyjnych baz danych indeksujących czasopisma.